Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Tι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει



Απ'τα κουμπάκια ανάμεσα
Μουσική: Νικος Κυπουργός / Τα μυστικά του Κήπου >>>
Στιχοι: Λ. Νικολακοπούλου


Aργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί
γοργα κυλάει στο αίμα στο βλέμμα στο φιλί

Tι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με πόδι αλαφροπάτητο η αγάπη του, σαν άνοιξη ζυγώνει

Aργα, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί
γοργα κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Tι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει
απ' τα κουμπάκια ανάμεσα
ο έρωτας, ο έρωτας τρυπωνει...


Απο την θεατρική παράσταση "το σκλαβί",
της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου



3 σχόλια:

Ego mei mihi me (a) me είπε...

Πάντα όμορφο το τραγούδι της Χαρούλας!

Sulpice είπε...

:)

Και έρχομαι να προσθέσω κάτι ανάλογο:

Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη,
συ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις,
συ που ξενυχτάς τα κορίτσια
με τα τρυφερά μάγουλα,
που δρασκελάς πάν' από θάλασσες
και τρυπώνεις στους κήπους,
κανείς δε γλυτώνει από 'σε,
μήτε Θεός μήτε θνητός.
Όποιον αγγίξεις, τονε παλαβώνεις.
Συ, άνθρωπο φρόνιμον εξωθείς
στ' αδικο και στο χαμό,
συ π' άναβεις ταραχή κι αμάχη
ανάμεσα σε γιο και πατέρα,
νικά πόθος και λαχταρα για τη γλυκομάτα νύφη,
κόντρα σ' όλους τους μεγάλους νόμους.
Σαν ατάραχος Θεός τους περγελάς, ω Αφροδίτη... (Αντιγόνη)

alepouda είπε...

@ Ego mei mihi me (a) me
δεν ειναι ακριβως της Χαρούλας, υπάρχει και σε εκτέλεση της Σαββινας Γιαννατου, νομίζω εκεινη ειναι η πρώτη.

@Σουλπικία
Ω, ναι, ο ίδιος διαβολάκος ειναι. Το σκέφτηκα κι εγω στην αρχη. Ειχα πει να βαλω το 'Ερως ανικατε μαχαν' σαν τιτλο του πόστ, αλλα τελικά αλλαξα γνωμη.